جمعه ۵ شهریور ۹۵
یه وقتایی در روز هست که بین خنده هام یهو چشمام پر اشک میشن.
نمیدونم چرا،حتی ناراحتم نیستم اما یهو قلبم فشرده میشه!
انگار هر از چند گاهی سری قلبم از بین میره و درد زخمای قدیمی حس میشن.
هنوزم همونجوریم. به اندازه یک دقیقه بلند و تند و شدید گریه میکنم و بعد انگار هیچ اتفاقی نیوفتاده آروم میشم.
مثل یه لیوان پر از آبم،ظرفیتم تکمیله اما همین که یه ضربه کوچیک بهم میخوره یکم سر ریز میکنم. به اندازه چند قطره...اما انگار این چند قطره ها بلافاصله جایگزین میشن و لیوان خالی نمیشه!
اسم این حالتو گذاشتم دقیقه تثبیت روحیه،خوبه نه؟
